Oldest Dream

I remember it was the summer break between second and third grade. I remember the sun shining through the curtains into our living room. I told my maman I wanted to write a story, so she gave me a fancy datebook and encouraged me to do so. I sat on the ground in the corner of our living room, behind the couch, back to the south-facing window, and started articulating my fantasies.

Leaving for the first day of my first grade.

It was back in 2001, and I was just a kid who went on with his life and forgot about this passion. But my maman kept the fancy datebook in her drawer for all these years. After nearly two decades, and many years of struggling with “who am I?” and “who do I want to become?” I thought about my dream of becoming a writer for a second time. Rest assured, maman had what I needed still in her drawer.

For months I have felt this urge to write. So it seems like a good time to document this journey by returning to the initial spark.

Here I present the two short stories formulated by yours truly in that summer break, in the original language accompanied by the writer’s actual handwriting and a literal translation into English. As one would imagine, in a story written by an eight-year-old, the initial text is filled with spelling and grammar errors which are the only thing I couldn't find a way to translate into English. However, I tried to keep the Persian as is.

The Story Without a Name

A mother gives birth to quadruplets, whose hands and feet are joined together, she takes care of them for a year and becomes kalafe (weary) of them, and that is why one of them is called Kalafe, the second one is Malafe, the third one is Selakhe, and the fourth one is called Cholaghe. She gets fed up with them, puts them in a basket, and leaves the basket on the street. A family from Germany comes there and sees those children and takes them with them to Germany. They take care of them and teach them, take them to the doctor, and the doctor operates on them, separating them. Kalafeh went to England, Lafahe went to America, Selakhe went to Switzerland, Cholaghe stayed in Germany, and Kalafe studied in England. And she reached high school

مادری یک، چهار قلو به دنیا می اورد که دست همچنین پای آنها به هم چسبیده بود از آنها یک سال نگهداری می کند و از دست آنها کلافه می شود و برای همین اسم یکی از آنها را کلافه دومی ملافه سومی سلاخه و چهارمی را چلاقه اسم کذاری می کند، دیگر از دست آنها خسته می شود و آنها را در سبد می گذارد و سبد را سر کوچه می گذارد یک خانواده از آلمان به آنجا می آید و آن بچه ها را می بینند و آنها را با خود به آلمان می برند و از آنها نگهداری می کنند و به آنها درس می دهند آنها را به دکتر می برند و دکتر آنها را عمل می کند و از هم جدا شوند کلافه به اِنگلیس رفت ملافه به آمریکا رفت سلاخه به سوئس رفت چلاقه در آلمان ماند کلافه در اِنگلیس درس خواند و به دورهٔ دبیرستان رسید و درس

and chose mathematics; first, she got a doctorate, then she got a post-doctorate in mathematics, then she studied Persian, Italian, French, and American language classes and went to America. She told her life story. Malafe said: My name is not Malafe anymore; it is Maryam; Kalafe also said, oh, I had forgotten my name is not Kalafe anymore, it is Fateme. Maryam and Fateme went to Switzerland together. They went to Selakhe. Selakhe said: Hello guys, I have learned the languages ​​of all countries here, such as English, Persian, French, and many languages ​​of other countries. In fact, I have also changed my name.

ریاضیات را انتخاب کرد اوّل دکترا کرفت بعد فوق دکترا ریاضی را کرفت بعد کلاسها درسی زبانها فارسی ایتالیایی فرانسوی و آمریکا را خاند و رفت و به آمریکا پیش ملافه اوّل ملافه او را نشناخت کلافه خود را مواَرفی کَرد بعد کلافه داستان زندگی خود را بیان کرد. ملافه گفت: دیگر اسم من ملافه نیست مریم است کلافه هم گفت اِ اِ اِ اِ، من یادم رفته بود اسم من هم دیگر کلافه نیست فاطمه است. مریم و فاطمه باهم به سوئس رفتند پیش سلاخه رفتند سلاخه گفت: اِ بچه ها سلام من در این جا زبان همهٔ کشورها را یاد گرفتم مثل زبانهای انگلیسی فارسی فرانسه و خیلی زبانهای کشور های دیگر راستی اسم خود را هم

What kind of a name is Selakhe anyway! Oh, I forgot what name I had given myself. Aha, I named myself Mahsa. Fatemeh Maryam and Mahsa went to Cholaghe and the man and woman who thought they were their parents, to Germany. When they arrived there, the German man and woman told them they found them in a golden basket in an alley in Tehran, the capital of the Islamic Republic. Maryam Fateme and Mahsa insisted on leaving Germany and traveling to Iran.

عوض کرده ام سلاخه دیگر چه اسمی است. اِ یادم رفته اسم خود را که گذاشته ام تا همین اَل آن یادم بود ها، آهان یادم آمد اِسم خودم را مهسا گذاشته بودم. فاطمه مریم و مهسا پیس چلاقه و آن دو زن و مرد که فکر می کردند پدر و مادر خودشان هستند رفتند به آلمان آنها که به آنجا رسیدند زن و مرد آلمانی برای آنها تعریف کردند که: آنها را در یک سبد طلایی رنگ در یکی از کوچه های تهران بزرگ پایتخت جمهوری اسلامی پیدا کرده اند مریم فاطمه و مهسا جا خوردند آنها به زور آلمان را ترک کردند و به ایران سفر کردند چلاقه در بین سفر

Cholaghe said during the trip: Those two Germans who found us in Tehran gave me an interesting name, but I have named myself Susan Noee. Fateme said: Oh, we had forgotten about the surname. In this case, we will be Fateme Maryam Mahsa and Susan Noee. When they arrived in Iran at the Tehran airport, reporters surrounded them and asked them questions. Finally, they were able to escape from the journalists; then, they searched for their house. After two years of searching and not finding, they finally found their home.

گفت: آن دو زن و مرد آلمانی که ما را در تهران پیدا کرده اند راستی آنها روی من اسم گذاشته اند، چه اسم جالبی ولی من اسم خود را سوسن نوعی گذاشته ام فاطمه گفت: اِ ما فامیل را یادمان رفته بود در این سورت می سویم فاطمه مریم مهسا و سوسن نوعی. آنها وقتی که به ایران رسیدند در فرودگاه تهران یگدفه ای خبرنگاران دور آنها سبز شدند هی از آنها سؤال می کردند بلعخره توانستند از دست خبرنگاران خلاس شوند بعد دنبال خانهٔ اسلی خودشان گشتند بعد ز دو سال گشتن و پیدا نشودن بلعخرا توانستند خانهٔ اسلی خودشان

They reached their home happily and safely.

را پیدا کنند آنها به خوبی خوشی به خانهٔ خود رسیدند

A Sketch of an Idea

The astronaut will go to space, fly like a bird and swim like a fish. Even this car can take its passengers to the sun, and these passengers will not even get a little hot and reach their destination safely. And the last thing is that this car will never break down.

The Head and Tail of a Magic Thread

There was a delicate and magical silk thread in the grandmother’s sewing basket. In this thread, there was a mother and two naughty and stubborn boys who could fly. They were magical, after all. Their names were Head and Tail, and they constantly fought for who was taller. Head said I am taller, and the Tail also said I am taller. One day in the grandmother’s sewing room, a fight broke out again; Head said I’m taller, and the Tail said I’m taller. The funny thing is that, to go higher, they turned around each other so much, that they became just like a propeller. Or simply, like the blades of a helicopter.

فضانورد به فضا برود مانند یک پرنده پرواز کند و مانند یک ماهی شنا کند حتی این ماشین می تواند سرنشینان خود را به خورشید هم ببرد و این سرنشینان حتی کمی گرمشان هم نشود و سالم به مقصد برسند و آخرین چیز اینکه این ماشین هیچ وقت خراب نمی شود. سر و ته نخ جادویی: در سطل خیاطی مادربزرگ یک نخ ابریشمی ظریف جادویی بود در این نخ یک مادر بود و دو پسر شلوغ و لجباز که آنها می توانستند پرواز کنند آخه آنها جادویی بودند اسم یکی سر و اسم یکی ته بود این سر و ته با هم دعوا داشتند که: سر می گفت من بالاترم و ته هم می‌گفت من بالاترم یک روز در خیاط خانهٔ مادر بزرگ باز هم دعوا سر گرفت همانطور سر می گفت من بالاترم و ته هم می‌گفت بالاترم اینجا خنده دار است که آنها آنقدر دور هم چرخیدن تا بالاتر بروند درست مانند ملخ یا ساده‌تر بگویم پره های هلیکوپتر در آمدند آنها آنقدر بالا رفتند

They went up so high that they pushed past the clouds and wouldn’t get tired, as they both claimed to be taller. They flew out of the earth’s atmosphere, they went and went and went until Arriving at the planet Mars, they had breakfast there and continued again until they reached Saturn, it was noon there, they walked around Venus on that big street and ate their lunch and took a nap. They continued again until they reached Jupiter. It was night there, and it was dark. Then they ate dinner and slept. They took off early in the morning and went far away from there and reached the border of the Solar System town; there, they got a passport and continued their fight. They saw a big sign on which was written the end of Solar System town and the continuation of Milky Way boulevard. They continued their way again. To this day, no one has heard anything about those two stubborn brothers, maybe they are still going on their way and continuing their fight,

تا از ابرها هم جلو زدند آخر مگه این ها خسته می شدند هی این می گفت من بالاترم هی اون می گفت من بالاترم آنها از جوع کرهٔ زمین رفتند بیرون رفتند و رفتند و رفتند تا رسیدن به سیارهٔ مریخ یا کیوان آنجا یک صبحانه خوردند و باز هم ادامه دادند باز هم خیلی راه رفتن تا رسیدند به سیاره زهل آنجا ظهر شده بود آنها دور زهل روی آن خیابان بزرگ یک پیاده روی کردند و ناهار خود را هم خوردند یک چرت زدند و باز هم ادامه دادند تا به سیارهٔ مشتری رسیدند آنجا شب بود و هوا تاریک بود آن وقت شام خوردند و خوابیدند صبح زود حرکت کردند و از آنجا خیلی دور شدند و به مرز شهرک منظومهٔ شمسی رسیدند آنجا گذرنامه گرفتند و باز هم به دعوای خود ادامه دادند آنجا یک تابلو بزرگ دیدند که روی آن نوشته بود پایان شهرک منظومهٔ شمسی و ادامهٔ بلوار راه شیری آنها باز هم راه خود را ادامه دادند. تا امروز هیچ کس از آن دو برادر لجباز هیچ خبری ندارد شاید آنها هنوز هم دارند راه خود و دعوای خود را ادامه می‌دهند و

and maybe they are living in another town; other than our Solar System town; we are going back to grandma’s house. She wants to sew a dress and needs that silk thread and is looking for it. I have to say goodbye before it’s too late; otherwise, I will talk so much that my tongue will roll around. Goodbye.

شاید هم در یک شهر شهرک دیگر غیر از شهرک منظومهٔ شمسی دارند زندگی میکنند به خانه مادربزرگ برمیگردیم ای وای مادر بزرگ می‌خواهد لباسی بدوزد و آن نخ ابریشمی را لازم دارد و دارد دنبال آن می گردد تا دیر نشده باید خداحافظی کنم وگرنه اینقدر حرف میزنم تا زبانم دور خود تاب بخورد خداحافظ.

2:51 pm
Overlooking the dike outside of my window, Hamburg
9th November 2022,

Cheers,